Elzė Aravičiūtė-Gegutė, urodzona w 1925 r. W rodzinie Elżbiety i Karolisa Aravičiai, którzy mieszkali we wsi Janėnai. (w parafii Święteżeris). Elzė Aravičiūtė dorastała w wielodzietnej rodzinie dziewięciorga dzieci, których życie opierało się na wartościach katolickich, narodowych i patriotycznych. Nie jest więc przypadkiem, że już w 1945 roku. Jesienią 2006 roku została oficerem łącznikowym partyzantów litewskich, a później partyzantką, której nadano przydomek Gegutė. 1948 2 kwietnia Elzė Aravičiūtė-Gegutė została zatrzymana przez okupantów sowieckich i kolaborantów z Litwy. Po dwóch dniach tortur i wyśmiewania zwierząt w plemieniu Święteżerowie, obawiając się, że trzeci dzień tortur może nie potrwać, przyznała, że jest partyzantką litewską i zasygnalizowała, że może pokazać się z wioski Buteliūnai. bunkier dowódcy drużyny Antanasa Muliuolisa-Gruodisa, położony nad jeziorem Senkutis. 1948 4 kwietnia Wieczorem w towarzystwie sowieckich żołnierzy i plemion odwracała uwagę wrogów, tańczyła z urwiska do wciąż pokrytego lodem jeziora Senkutis i już trochę ucierpiała na przedmieściach, wybrała śmierć nie łamiąc przysięgi litewskich partyzantów i zdradzając swoich towarzyszy.
Miejsce pomnika litewskiej partyzantki Elze Aravičiūtė-Gegute zostało wybrane przez grupę roboczą gminy rejonu Lazdijai do uwiecznienia walk o wolność, autorów kompozycji pomnikowej Nijolė Ona Lepeškienė i siostrzeńca .
Opinie